Η πρώτη συνάντηση της Μουσικής με τα Μαθηματικά συντελείται μέσω της αίσθησης που έχουμε για το χρόνο. Ο άνθρωπος διαθέτειτην ικανότητα να εντοπίζει, να απομονώνει χρονικές στιγμές. Το διάστημα που μεσολαβεί, μεταξύ των δύο στιγμών, συγκροτεί την έννοια της διάρκειας. Η κατάτμηση που υφίσταται ο χρόνος από τη ροή των γεγονότων δημιουργεί ένα πυκνό σύνολο από στιγμές.
Κατά τον Bachelard, η διάρκεια είναι ένας αριθμός, μονάδα του οποίου είναι η στιγμή. Η πρώτη μαθηματική έννοια που είχε αρχίσει από νωρίς να κατασκευάζεται στο νου του ανθρώπου ήταν αυτή του αριθμού. Το παιδί, μέσω της έμφυτης ικανότητας κατάτμησης του χρόνου, δημιουργεί μια 1-1 αντιστοιχία των γεγονότων με τις χρονικές στιγμές, δηλαδή, ουσιαστικά αριθμεί. Βάσιμα, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι δύο πρωταρχικές, θεμελιώδεις έννοιες του ρυθμού και του αριθμού έχουν κοινή καταγωγή, την οποία έλκουν από την κατάτμηση του χρόνου, μέσω της διαστημοποίησης της διάρκειας και την 1-1 αντιστοιχία. Σήμερα οι δύο αυτές έννοιες συνυπάρχουν στον τρόπο με τον οποίο γράφεται η δυτική μουσική. O αριθμός καθορίζει το ρυθμό και επιτρέπει να εκτελείται ένα μουσικό κομμάτι συγχρονισμένα από τους μουσικούς.
Η Μουσική είναι ένα ποιοτικό φαινόμενο, όπως η αίσθηση του ωραίου, της ανάμνησης και της λήθης, του ευχάριστου και του δυσάρεστου.
Η ιστορία του δυτικού κόσμου συνδέεται άμεσα, τους τρεις τελευταίους αιώνες, με την προσπάθεια υπαγωγής όλων των ποιοτικών φαινομένων σε ποσότητες, εφόσον έτσι τα φαινόμενα αυτά γίνονται ελέγξιμα, ερμηνεύσιμα, αντικειμενικά. Κάθε εσωτερική αίσθηση μπορεί πλέον να γίνει εικόνα, να βγει στο χώρο. Οι νότες γίνονται καμπύλες, κινούμενες σε έναν παλμογράφο. Ενας συνεχής μετασχηματισμός συντελείται, ο οποίος μεταμορφώνει το υποκειμενικό σε αντικειμενικό, καταλύτης του οποίου, όπως φαίνεται, είναι τα Μαθηματικά...
-ΚΕΪΣΟΓΛΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ-Ελευθεροτυπία-
Κατά τον Bachelard, η διάρκεια είναι ένας αριθμός, μονάδα του οποίου είναι η στιγμή. Η πρώτη μαθηματική έννοια που είχε αρχίσει από νωρίς να κατασκευάζεται στο νου του ανθρώπου ήταν αυτή του αριθμού. Το παιδί, μέσω της έμφυτης ικανότητας κατάτμησης του χρόνου, δημιουργεί μια 1-1 αντιστοιχία των γεγονότων με τις χρονικές στιγμές, δηλαδή, ουσιαστικά αριθμεί. Βάσιμα, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι δύο πρωταρχικές, θεμελιώδεις έννοιες του ρυθμού και του αριθμού έχουν κοινή καταγωγή, την οποία έλκουν από την κατάτμηση του χρόνου, μέσω της διαστημοποίησης της διάρκειας και την 1-1 αντιστοιχία. Σήμερα οι δύο αυτές έννοιες συνυπάρχουν στον τρόπο με τον οποίο γράφεται η δυτική μουσική. O αριθμός καθορίζει το ρυθμό και επιτρέπει να εκτελείται ένα μουσικό κομμάτι συγχρονισμένα από τους μουσικούς.
Η Μουσική είναι ένα ποιοτικό φαινόμενο, όπως η αίσθηση του ωραίου, της ανάμνησης και της λήθης, του ευχάριστου και του δυσάρεστου.
Η ιστορία του δυτικού κόσμου συνδέεται άμεσα, τους τρεις τελευταίους αιώνες, με την προσπάθεια υπαγωγής όλων των ποιοτικών φαινομένων σε ποσότητες, εφόσον έτσι τα φαινόμενα αυτά γίνονται ελέγξιμα, ερμηνεύσιμα, αντικειμενικά. Κάθε εσωτερική αίσθηση μπορεί πλέον να γίνει εικόνα, να βγει στο χώρο. Οι νότες γίνονται καμπύλες, κινούμενες σε έναν παλμογράφο. Ενας συνεχής μετασχηματισμός συντελείται, ο οποίος μεταμορφώνει το υποκειμενικό σε αντικειμενικό, καταλύτης του οποίου, όπως φαίνεται, είναι τα Μαθηματικά...
-ΚΕΪΣΟΓΛΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ-Ελευθεροτυπία-