Σπουδαίος Γερµανός µαθηµατικός εβραϊκής καταγωγής, ο δηµιουργός της µεγαλοφυούς θεωρίας των συνόλων και ιδιαίτερα των απειροσυνόλων.Το 1867 πήρε το διδακτορικό του δίπλωµα στο Βερολίνο και στη συνέχεια δίδαξε στο Πανεπιστήµιο της Χάλλε.
Τα πρώτα δηµοσιεύµατα, σχετικά µε το έργο της ζωής του, τη θεωρία δηλαδή των συνόλων, έγιναν το 1874. Ακολούθησαν πολλές ακόµα µελέτες µε τις οποίες ανέπτυξε µια θεωρία για «πληθικούς αριθµούς».
Όλες αυτές οι πνευµατικές κατασκευές του είχαν ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο: την παραδοχή της ύπαρξης «ενεστωτικού απείρου». Οι αντιλήψεις του ήταν σύµφωνες µε τις µεσαιωνικές θεολογικές απόψεις, τις οποίες είχε ένθερµα ενστερνιστεί.
Τα βασικά έργα του στα οποία ανέπτυξε τη θεωρία του, είναι τα «Θεµέλια µιας γενικής θεωρίας πολλαπλοτήτων» (1883) και η «Συµβολή στη θεµελίωση της υπερπεπερασµένης θεωρίας των συνόλων»(1895-97).
Αν και υπήρξαν αρκετοί που αντιτάχθηκαν στις ιδέες του και παρά τις αµφισβητήσεις και διαφωνίες γύρω από το έργο του, που παραµένουν ζωντανές, το σύγχρονο ρεύµα των µαθηµατικών χαρακτηρίζεται ως «καντοριανό».
Πριν από µερικές δεκαετίες, ψήγµατα της καντοριανής θεωρίας περιλήφθηκαν στη σχολική ύλη πολλών κρατών µε το βαρύγδουπο τίτλο «Νέα Μαθηµατικά».
Τα πρώτα δηµοσιεύµατα, σχετικά µε το έργο της ζωής του, τη θεωρία δηλαδή των συνόλων, έγιναν το 1874. Ακολούθησαν πολλές ακόµα µελέτες µε τις οποίες ανέπτυξε µια θεωρία για «πληθικούς αριθµούς».
Όλες αυτές οι πνευµατικές κατασκευές του είχαν ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο: την παραδοχή της ύπαρξης «ενεστωτικού απείρου». Οι αντιλήψεις του ήταν σύµφωνες µε τις µεσαιωνικές θεολογικές απόψεις, τις οποίες είχε ένθερµα ενστερνιστεί.
Τα βασικά έργα του στα οποία ανέπτυξε τη θεωρία του, είναι τα «Θεµέλια µιας γενικής θεωρίας πολλαπλοτήτων» (1883) και η «Συµβολή στη θεµελίωση της υπερπεπερασµένης θεωρίας των συνόλων»(1895-97).
Αν και υπήρξαν αρκετοί που αντιτάχθηκαν στις ιδέες του και παρά τις αµφισβητήσεις και διαφωνίες γύρω από το έργο του, που παραµένουν ζωντανές, το σύγχρονο ρεύµα των µαθηµατικών χαρακτηρίζεται ως «καντοριανό».
Πριν από µερικές δεκαετίες, ψήγµατα της καντοριανής θεωρίας περιλήφθηκαν στη σχολική ύλη πολλών κρατών µε το βαρύγδουπο τίτλο «Νέα Μαθηµατικά».