Γερμανός μαθηματικός, από τους κυριότερους θεμελιωτές της σύγχρονης Μαθηματικής Ανάλυσης.Σπούδασε μαθηματικά κοντά στον Κρίστοφ Γκούντερμαν και η πρώτη προσωπική του έρευνα για τις αλγεβρικές διαφορικές εξισώσεις τον οδήγησε στην περίφημη αρχή της «αναλυτικής επέκτασης».
Ο διδακτορικός τίτλος που του αποδόθηκε το 1854 σήμανε την πρώτη αναγνώριση. Σε δυο χρόνια είχε γίνει μέλος της Ακαδημίας του Βερολίνου. Ασχολούμενος τότε με τις αναλυτικές συναρτήσεις έφτασε σε μακράς πνοής εργασίες όπως στο «λογισμό των μεταβολών» και στην εύρεση ικανών συνθηκών για «ισχυρά ακρότατα». Υπήρξε ο εισηγητής της έννοιας των «στοιχειωδών διαιρετών», ενώ ερεύνησε και τις προσεγγιστικές συναρτήσεις πραγματικής ή μιγαδικής μεταβλητής.
Η αυστηρότητα και η λιτότητα που διέκριναν τις γραπτές εργασίες του είχαν πλήρη συνάφεια και με τις πανεπιστημιακές παραδόσεις του.
Οι μαρτυρίες μιλούν για ένα αριστοτέχνη δάσκαλο με απίστευτη χάρη στη μεταδοτικότητα του λόγου του.
Ο διδακτορικός τίτλος που του αποδόθηκε το 1854 σήμανε την πρώτη αναγνώριση. Σε δυο χρόνια είχε γίνει μέλος της Ακαδημίας του Βερολίνου. Ασχολούμενος τότε με τις αναλυτικές συναρτήσεις έφτασε σε μακράς πνοής εργασίες όπως στο «λογισμό των μεταβολών» και στην εύρεση ικανών συνθηκών για «ισχυρά ακρότατα». Υπήρξε ο εισηγητής της έννοιας των «στοιχειωδών διαιρετών», ενώ ερεύνησε και τις προσεγγιστικές συναρτήσεις πραγματικής ή μιγαδικής μεταβλητής.
Η αυστηρότητα και η λιτότητα που διέκριναν τις γραπτές εργασίες του είχαν πλήρη συνάφεια και με τις πανεπιστημιακές παραδόσεις του.
Οι μαρτυρίες μιλούν για ένα αριστοτέχνη δάσκαλο με απίστευτη χάρη στη μεταδοτικότητα του λόγου του.